Pinus halepensis - gatunek drzewa iglastego z rodziny sosnowatych (Pinaceae). Sosna alepska występuje w stanie dzikim w rejonie wybrzeża Morza Śródziemnego. W Polsce nie występuje, ze względu na brak odporności na niskie temperatury.
Osiąga wysokość 20–25 metrów. Kora srebrnoszara, u podstawy szorstka i spękana, na górze cienka i łuszcząca się. U starszych drzew u podstawy czerwonobrązowa. Drzewo często rośnie krzywo, pień jest powykręcany.
Igły zebrane w pęczki po 2, długości 7–12 cm, grubości 0,7 mm, osadzone w cienkiej i krótkiej pochewce. Są miękkie, cienkie, giętkie, zaostrzone, często zakrzywione i skręcone. Jasnozielone do żółtozielonych. Pozostają na drzewie do 3 lat.
Sosna alepska preferuje gleby bogate w wapń. Rośnie na terenach nadmorskich, w strefie klimatu śródziemnomorskiego o łagodnych zimach i gorących, suchych latach. Porasta skaliste zbocza, często tuż nad morzem. Ma małe wymagania siedliskowe, niewrażliwa na suszę.
Osiąga wysokość 20–25 metrów. Kora srebrnoszara, u podstawy szorstka i spękana, na górze cienka i łuszcząca się. U starszych drzew u podstawy czerwonobrązowa. Drzewo często rośnie krzywo, pień jest powykręcany.
Igły zebrane w pęczki po 2, długości 7–12 cm, grubości 0,7 mm, osadzone w cienkiej i krótkiej pochewce. Są miękkie, cienkie, giętkie, zaostrzone, często zakrzywione i skręcone. Jasnozielone do żółtozielonych. Pozostają na drzewie do 3 lat.
Sosna alepska preferuje gleby bogate w wapń. Rośnie na terenach nadmorskich, w strefie klimatu śródziemnomorskiego o łagodnych zimach i gorących, suchych latach. Porasta skaliste zbocza, często tuż nad morzem. Ma małe wymagania siedliskowe, niewrażliwa na suszę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz